اخراج دیپلمات‌ها یا تهیه خوراک برای رسانه‌های بیگانه؟
به گزارش «راهبرد معاصر»؛ چندی پیش گروه بی هویتی موسوم به «ایرانیان مدافع عدالت و حقوق بشر» راه‌اندازی شد و چهره‌هایی نظیر حامد اسماعیلیون که خود را سخنگوی انجمن خانواده‌های جانباختگان پرواز اوکراینی می داند، از آن حمایت کردند.
این گروه در طوماری خطاب به وزیران امور خارجه «گروه هفت» شامل انگلیس، کانادا، آمریکا، ژاپن، آلمان، فرانسه و ایتالیا خواستار آزادی زندانیان سیاسی در ایران شدند.
از دیگر درخواست‌های این طومار، اخراج سفیران جمهوری اسلامی ایران در این کشورها یا نمایندگان آنها در سازمان‌های بین‌المللی است؛ طوماری که خواستار «عنصر نامطلوب» تلقی شدن این افراد شده است.
درواقع این چندمین طومار و فراخوان گسترده اینترنتی است که از آغاز اعتراضات و اغتشاشات در کشورمان پس از فوت دختر ایرانی به راه افتاده؛ فراخوان هایی که هیچ کدام اثری نداشته است و ضدانقلاب خارج نشین در تحقق اهداف شوم خود ناکام مانده اند. فراخوان ضدانقلاب از کشورهای عضو «گروه هفت» در حالی است که بعضی از شهروندان ایرانی مقیم این کشورها نسبت به اخراج دیپلمات‌های ایرانی و امکان نداشتن دریافت خدماتی نظیر تمدید گذرنامه ابراز نگرانی و با این طومار مخالفت کرده اند. منتقدان طومار می‌گویند اخراج دیپلمات‌های جمهوری اسلامی ایران مسیر دیپلماسی را خواهد بست.
به باور برخی دیپلمات های کشورمان، خیل ایرانیان مقیم خارج از کشور از خدمات کنسولی سفارتخانه ها برخوردارند و ارتباط و رفت و آمدشان به میهن و دیدار با خانواده هایشان میسر است. بنابراین اهداف پیگیری کنندگان اینگونه طرح ها خیرخواهانه، دوستانه و دلسوزانه نیست.
تهیه طومار و ایجاد کمپین ها و فضاسازی های عملی، فیزیکی یا رسانه ای در بستر اینترنت یقیناً نمی تواند به جز فشار روانی تأثیر دیگری بر دیپلمات های حاضر در دیگر کشورها داشته باشد
ضد انقلاب خارج نشین می خواهند بر موج دشمنی علیه ملت ایران به بهانه و ادعای همراهی با مردم سوار شوند و خودشان را مطرح کنند. درواقع فراخوان های اینترنتی هیچ گونه وجاهت قانونی ندارند، چه برسد به طومار، زیرا اقدامی در فضای مجازی تلقی می شود، واقعی نیست و اروپایی ها پیش تر نیز چنین اعمال فشارهایی را علیه کشورمان امتحان کرده اند و به خوبی می دانند اخراج دیپلمات های ایرانی اثری ندارد.
سیدرضا صدرالحسینی، کارشناس مسائل بین الملل در گفت‌وگو با خبرنگار «راهبرد معاصر» گفت: طبق منشور سازمان ملل متحد، دیپلمات های هر کشور بر مبنای پروتکل های موجود باید به انجام مأموریت های سیاسی خود و حفظ منافع کشور متبوعشان در کشور میزبان مشغول باشند. بنابراین تهیه طومار و ایجاد کمپین ها و فضاسازی های عملی، فیزیکی یا رسانه ای در بستر اینترنت یقیناً نمی تواند به جز فشار روانی تأثیر دیگری بر دیپلمات های حاضر در دیگر کشورها داشته باشد.
وی افزود: هدف این کار فشار بر افکار عمومی داخل ایران و همچنین کمک به نظام سلطه برای فشار بر ملت ایران است. باید به این نکته توجه کرد، با توجه به رعایت پروتکل های قانونی از سوی دیپلمات های جمهوری اسلامی ایران در سراسر دنیا، ایجاد فشار روانی و انجام اقداماتی همچون تهیه طومار اینترنتی برای اخراج آنها کفایت نخواهد کرد، بلکه این نکته آشکار می شود کشورهای میزبان اگر طبق این طومارها محدودیت هایی برای دیپلمات های کشورمان ایجاد کنند، نشانه تحت تأثیر بودن سیاست های آنها از افراد غیردیپلماتیک و حرکت در مسیر ضدمنشور سازمان ملل متحد است.
این کارشناس مسائل سیاسی عنوان کرد: به نظر نمی آید این اقدامات به جز تهیه خوراک برای رسانه های ضد ملت ایران در دیگر کشورها و نیز افزایش فشار روانی از سوی رسانه های ضدایرانی فارسی زبان تأثیر حقوقی دیگری داشته باشد.